Dagboek van thuishulp Kirsten

De maandag is begonnen; ik heb vandaag drie klanten waarvan twee invalklanten. Eén van de invalklanten is een negentigplusser. Meneer vraagt bij aankomst wie ik ben en wat ik kom doen. Ik leg hem rustig uit dat ik de hulp bij het huishouden van Cordaan Thuisdiensten ben. Daarna maak ik even een praatje met hem en - zeker niet onbelangrijk voor meneer – ik begroet zijn hondje. Nu flink aan de slag, vooral het sanitair. Ongelukjes gebeuren nu eenmaal. Geen probleem. Het werken bij de meest kwetsbaren geeft mij voldoening.

 

Voor ik met werken begin ga ik langs bij een vaste invalklant om haar een hart onder de riem te steken. Qua gezondheid gaat het momenteel niet zo goed. Mijn komst tovert een grote glimlach op haar gezicht. Vervolgens ga ik op pad naar een vaste klant en een invaladres. Mevrouw van het laatste adres is net uit het ziekenhuis ontslagen. Ik ben blij dat ze weer naar huis mocht en dat ik haar nu kan helpen met het huishouden.

 

Vandaag ga ik lopend naar mijn drie klanten, ze wonen allemaal dichtbij. Mijn eerste klant zet een lekker muziekje op, mevrouw gaat afstoffen en ik doe het zwaardere werk. Mijn derde klant speelt piano terwijl ik aan het werk ben. Op de achtergrond hoor ik pianomuziek! Ik ga flink aan de slag. Na een lange dag werken is mijn zoon thuis het avondeten aan het voorbereiden. Echt fijn om even niets meer te moeten en lekker te kunnen relaxen.

 

Sommige klanten praten graag over hun verdriet of verlies, anderen niet. Dat respecteer ik uiteraard. Mijn tweede klant maakt een moeilijke tijd door. Ik voel het verdriet en ga stilletjes aan het werk om meneer de rust en ruimte te geven die hij nodig heeft. Mijn derde klant gaat na vijftig jaar verhuizen. Dit valt hem niet makkelijk. Gelukkig is hij blij mij weer te zien en ik kan hem ook weer even aan het lachen maken. Met een voldaan gevoel ga ik naar huis. Iets betekenen voor mensen die je werk waarderen en je niet als schoonmaakster zien maakt dit werk zo mooi.